บทที่ 72 — พิธีกรรมกระจก

มิสตี้

ตอนที่ฉันก้าวกลับเข้ามาในคฤหาสน์ซิลเวอร์มูน ท้องฟ้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพูอ่อนแล้ว รุ่งอรุณ

รองเท้าบู๊ตของฉันเปื้อนโคลนและมีใบไม้จากป่าพันยุ่งเหยิงอยู่บนเสื้อคลุม หัวใจฉันยังคงเต้นระรัวจากค่ำคืนที่ได้อยู่กับโคร่า ผู้หญิงคนนั้น... ไม่สิ แม่มดคนนั้น ทำให้ฉันต้องตั้งคำถามกับทุกสิ่งที่เป็นตัวเ...